Είναι σήμερα μεγάλη η ευχαρίστησή μας για το γεγονός ότι έχουμε την τιμή και τη χαρά να κάνουμε λόγο για την αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στα μεγάλα προβλήματα τα οποία η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει από το 2020 έως και την τρέχουσα χρονική στιγμή. Πριν από την αναφορά όμως στο έργο της Εκκλησίας μας είναι αναγκαίες δύο επισημάνσεις: Α) Φαίνεται ότι κανένα πρόβλημα με βαρύτητα ως προς τις επιδράσεις του δεν μπορεί να αποτελεί τοπική υπόθεση, ιδιαιτερότητα, ή εστία περαιτέρω προβλημάτων και επακόλουθων συνεπειών με περιορισμό σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική επικράτεια. Ο πλανήτης μας, υπό τις συνθήκες παγκοσμιοποίησης που γνωρίζει, έχει καταστεί μια μικρή γειτονιά, επομένως κάθε πρόβλημα μας κρούει τη θύρα όσο μακριά και αν θεωρούμε ότι λαμβάνει χώρα. Β) Το πολυσχιδές κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι τέτοιο ώστε καθόλου δεν τυποποιείται η τοπικότητα ενός προβλήματος ως κριτήριο αντίδρασης. Με την παραμικρή γνώση και επίγνωση έστω της αιφνίδιας παρουσίας του, ο κοινωνικός μηχανισμός της Εκκλησίας, ήδη φέρων την απαραίτητη εμπειρία στην αντιμετώπιση ποικίλων κρίσεων, είναι έτοιμος να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις, ανακουφίζοντας το κοινωνικό σύνολο από τα σωματικά δεινά, καθοδηγώντας το ταυτοχρόνως στην υπερκέραση και των πνευματικών αδιεξόδων με τα οποία συνυφαίνεται η εκάστοτε κρίση.
Μερικές φορές ασφαλώς, και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το παραγνωρίζει ούτε ο πιο αισιόδοξος νους, τα προβλήματα τα οποία περιπλέκουν φαινομενικά ή αληθινά διαφορετικές σφαίρες της ανθρώπινης μωροφιλοδοξίας και απληστίας, όπως ο θρησκευτικός φανατισμός και ο σχεδιασμός γεωπολιτικής ανακατανομής σε συγκεκριμένες επικράτειες, καθιστούν τα εμπόδια σαφώς υψηλότερα ως προς την υπέρβασή τους. Και κυρίως, ακόμα και όταν αυτά τα προβλήματα επιτέλους φαίνεται να φτάνουν σε κάποια λύση, ήδη είναι εκατοντάδες ή χιλιάδες οι νεκροί, ώστε η αδυναμία πρόληψης δύσκολα μπορεί να αντισταθμιστεί από την εγκυρότητα και εγκαιρότητα της προσπάθειας επούλωσης. Πολύ δε περισσότερο δυσεπίλυτα φαίνονται τα προβλήματα ή σχεδόν μάταιη η προσπάθεια επούλωσης των πληγών, όταν προβάλλονται διαστάσεις οι οποίες πολύ μικρή σχέση φέρουν με τις μεγάλες ιδέες τις οποίες επικαλούνται οι δράστες, οι θύτες και οι κακοποιητές. Πάρα πολύ ορθά διατύπωσε στις Brussels, στις 19 December 2023, στο Special High-Level Meeting with Religious Leaders – “The situation in the Middle East and its impact on the European Union”, o Vice-President of the European Commission Margaritis Schinas ότι “the situation created since the 7 October attacks and the war in Gaza show the need to recall fundamental values of human dignity. Recent events have led to an unprecedented level of hate based on religion and racism which have nothing to do with genuine religious beliefs”. Ακόμα και έτσι ωστόσο, τόνισε ότι “the role of religious leaders is essential in this respect”.
Τhe role of religious leaders is more essential όταν οι καταστάσεις που ενσκήπτουν είναι τόσο πρωτόγνωρες ώστε προκαλούν ακόμα και αυτή την ετοιμότητα της Εκκλησίας. Ακόμα περισσότερο όταν η αντιμετώπιση του εκάστοτε προβλήματος προσκρούει στη συνήθη πρακτική της, που δεν είναι άλλη από την άσκηση του ποιμαντικού της έργου, το οποίο κατά τη φάση του Covid-19 ήταν αναγκαίο να διακόψει, τουλάχιστον ως προς την παραδοσιακή μορφή του. Από αυτό το σημείο θα ξεκινήσει η σύντομή συζήτηση που ακολουθεί, ώστε να συμπεριλάβει στη συνέχεια τους πολέμου της Ουκρανίας και της Γάζας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.